18de en laatste Reisverslag

Last part of the last travel report is in English by Karin.

Donderdag 12 juni in Sodwana Bay, we hebben een relax dagje. We moeten echter nog wel even onze duikuitrusting passen, boodschappen en een wasje doen. 's Avonds na een lekkere Bbq op groot scherm de openingswedstrijd van het WK kunnen zien. We gaan morgen duiken, Karin en de jongens 1 duik en ik 2. Aanvankelijk zou mijn eerste duik om 9 uur zijn maar we krijgen eind van de middag bericht dat dit veranderd is naar 7 uur, beetje jammer. Als karin en ik 's morgens om 6.15 uur in de auto zitten naar het strand is het nog vrijwel donker en 8 graden, ik vraag me dan ook echt af of ik dit voor de lol doe.

Om 7 uur zit ik met 8 andere duikers op de Zodiak (soort opblaas speedboot) naar de duikplek die 45 minuten varen verderop ligt. Onderweg stopt en draait onze kapitein een aantal rondjes op een plek waar wij niks zien, ineens zijn daar een viertal bottlenose dolfijnen. Gauw met snorkelspullen en camera het water in, de dolfijnen spelen met ons en blijven een lange tijd in de buurt, helemaal geweldig. Als we bijna bij onze duiklocatie zijn aangekomen zwemmen er 3 Bultrug walvissen voorbij, super! Ik had nog nooit walvissen live gezien, nog voor de duik zelf is mijn dag al helemaal gemaakt. De duik is mooi qua koralen, een grote White tip reefshark, 2 zeeschildpadden en de vele kleurrijke naaktslakjes maken de duik ook nog prettig.

Om 11 uur maken we gezamenlijk de volgende duik. Helaas zien we geen dolfijnen en walvissen meer. De duik valt tegen omdat er irritante duikers zijn. Karin last heeft van de golfslag achtige stroming onderwater, Tikal nog teveel bezig is met zijn controle (ook al ligt hij al veel rustiger in het water) en Boaz behoorlijk hoofdpijn heeft en ik na 26 min. samen met hem de duik afbreek om weer aan boord te klimmen. Jammer dat ze niet dezelfde ervaring hebben mogen hebben zoals ik eerder die morgen.

De rest van de dag is lekker relaxed en we volgen 's avonds de geweldige verrichtingen van het Nl team op het grote scherm. Ik zit vol ongeloof te kijken naar een team wat eindelijk weer eens spirit heeft en de Spanjaarden de ultieme wraak laat beleven na de verloren finale van 4 jaar geleden. Ik schreeuw geregeld de hele tent bij elkaar waarop Karin en de jongens bijna onder de tafel zitten van schaamte.

Zaterdag zitten we weer voor 7 uur in de auto om 570 km verderop op de Sani pass bij de Drakensberg aan te komen. We hebben een dorm gereserveerd in de Sani lodge aan de voet van het gebergte en het koninkrijk Lesotho. We regelen een toertocht naar en door Lesotho voor de volgende dag, hebben uiteindelijk ook nog een fantastische maaltijd in hun restaurant. De volgende ochtend is het wederom koud en zeer winderig als we om 9 uur met een Defender vertrekken naar Lesotho. Het landschap en het gebergte vormen een genot voor het oog, naarmate we hoger komen neemt ook de wind behoorlijk toe en krijgen we bij de vele uitzichtpunten gewoon windkracht 8 met een heleboel stof om de oren.

We toeren door een deel van Lesotho, het 22ste land wat we bezoeken. Bizar landschap wat ons doet denken aan Tibet en Mongolië, hoogvlaktes met bergen en goudgele graslanden. Lesotho is het hoogste land ter wereld, laagste punt is 1540 meter. Ook het volk en de cultuur heeft zeker vergelijkingen met wat we aan de andere kant van de wereld op het noordelijk halfrond hebben ervaren, heel bijzonder! We zitten een lange dag in de auto met een (blanke) gids die nog geen 5 minuten zijn mond heeft gehouden. We komen behoorlijk vermoeid thuis maar zijn een geweldige ervaring rijker en zijn door een enthousiaste gids volgepropt met informatie.

De volgende ochtend (ma 16 juni) heeft het gevroren en staat het ijs op onze auto. We hebben wederom een lange rit van 510 km naar een kustplaats genaamd Chintsa. We doen er gelukkig maar 6,5 uur over omdat het wegennet in ZA goed is, ik moet erg geconcentreerd rijden omdat het verkeer en het mogelijk overstekende wild, vee en mensen erg onvoorspelbaar is. We arriveren in de Buccaneers Lodge waar we hopen op een kamer, helaas zijn er alleen nog verspreidde dormbedden beschikbaar. Gelukkig biedt de eigenaar ons nog een uitweg, 2 safaritenten met normale bedden vormen onze overnachtingsplek, toch nog een nachtje kamperen. Door de verzorgde extra dekens hebben we een goede en warme nacht. Vanuit de tent hebben we een geweldig uitzicht over de baai en genieten een goede maaltijd in het restaurant.

Dinsdag weer op pad, deze keer 410 km in 5,5 uur naar Jeffrey's Bay. Ik zit er inmiddels wel aardig doorheen en heb wat rust nodig. We komen terecht bij Cristal Cove en krijgen voor slechts 65 dollar een kompleet huis met huiskamer; keuken; ruime veranda en 4 slaapkamers. Fijne plek om even te rusten en we besluiten daarom om hier een dagje extra te verblijven. De jongens zijn blij met de geboden gratis wifi en ik kan in de bar weer een stukje voetbal zien. Jeffrey's Bay is beroemd door de zgn. Supertubes, hoge rollende golven die een waar paradijs vormen voor surfers.

Woensdag lekker rustig in ons ruime appartement. Boodschappen gedaan en de jongens eindelijk weer eens naar de kapper. 's Middags geruime tijd de verrichtingen van de vele surfers gaande geslagen, toch wel indrukwekkend. 's Avonds wederom 2 geweldige voetbalwedstrijden gezien in de poel van NL, yes, we zijn door! Nog even weer inpakken en een stukje schrijven want morgen beginnen we aan de Garden route langs de kust naar Kaapstad.

Donderdag 19 juni rijden we 5 uur lang door een fantastisch landschap en leggen 280 km af naar Victoria Bay. De tuinen route heeft niks met tuinen te maken maar met een mooi groen afwisselend landschap tussen de duinen en de achtergelegen bergen. Het landschap maar ook de dorpjes met altijd een ATM; benzinestation en een grote supermarkt (meestal de Spar), doen ons erg aan Nieuw-Zeeland denken. We genieten van de rit. We belanden in een vrij luxe backpackers hotel met weinig gasten en behoorlijk in de verbouwing om klaar te zijn voor het nieuwe toeristenseizoen. We hebben 2 vrij nieuwe kamers maar het hotel heeft helaas weinig sfeer. 's Middags rijden we nog een stukje door naar de kust om naar het golven geweld te kijken en te spurren naar dolfijnen en walvissen, zonder succes. In een ander dorp hebben we die avond in een sfeervol restaurantje een zalige maaltijd.

Vrijdag buigen we vroegtijdig van de Garden route af om route 62 door de bergen te volgen, een aantal passen en geweldige uitzichten brengt ons na 5,5 uur en 380 km in Worcester. Hier hebben we in en Backpackers hotel een eigen huisje met een huiskamer; keuken; eetkamer en 2 slaapkamers. Het leuke is dat er in de eetkamer een inpandige Braai (BBQ) zit. Aangezien het nogal koud is en het huisje geen verwarming heeft zorgen we voor voldoende houtskool en hout om een paar flinke steaks te braaien en het vuur flink op te stoken om het huisje wat warm te krijgen. Ik heb 's avonds nog tot laat leuke gesprekken met 2 Afrikaans familie's.

Zaterdag rijden we een uurtje naar Paarl waar we om 11 uur 's ochtends aan onze eerste wijnproeverij zitten bij KWV, een mooi wijnhuis met een zeer professionele uitstraling en service, nog los van de mooie wijnen. Rond lunchtijd zitten we bij het tweede wijnhuis Fairvieuw en genieten van de wijnen en de mooie kaasjes die ze er als extra handel bij hebben, grappig is dat de kaasmaker Erik heet en de kazen dus Erik's keuze heten. Vervolgens door naar Kaapstad en dwars door de stad naar het schiereiland waar we op zoek gaan naar de wijk Scarborough. Na 5 uur en maar 200 km afgelegd vinden we het eindelijk en ook het beoogde gastenverblijf, een geweldig vrijstaand huisje op een heuvel, met uitzicht over een deel van het dorp en de baai.

De eigenaren zijn schatten van mensen en geven ons een warm onthaal. We zijn nog niet lang binnen als we in de baai een flinke groep met Bultrug dolfijnen (nee, geen walvissen maar dolfijnen) zien. Mooi gezicht, zeker als ze spelend op de golven surfen. Het huisje en omgeving zijn rustgevend en van alle gemakken voorzien. Zondag trekken Karin en ik er nog op uit om de Peninsula verder te bekijken en boodschappen te doen. 's Avonds weer aan de braai en verder lekker ontspannen.

Maandag gaan we op zoek naar een sanctuaria voor Cheeta's, wat in een buitenwijk van de stad zou moeten liggen. De stad is groot en bestaat buiten het centrum uit allemaal losliggende wijken. In ZA is het wegennet geweldig en de wegbewijzering buiten de steden prima maar in de steden is er nauwelijks normale bebording aanwezig. We rijden vandaag ruim 100 km in de stad zonder zelfs het centrum te zien, we kunnen helaas de Cheeta's niet vinden en blijken er achteraf wel dichtbij in de buurt te zijn geweest. Onderweg terug hebben Karin en ik het nog over een Pinguinkolonie waarover we gelezen hebben maar geen idee hebben waar, nog geen 5 minuten later zien we bordjes naar de pinguïns. Bij aankomst op het parkeerterrein duid een vriendelijke parkeerwachter ons naar de entree en naar een mogelijke alternatieve plek. De entree kost weer veel geld en staat op het punt te sluiten, we nemen het alternatief en staan oog in oog met 20/25 prachtige pinguïns die we bijna kunnen aanraken.

Dinsdag 24 juni is het weer tijd om door te gaan, na een bezoek aan het centrum en de de kabelbaan heen en terug van de beroemde Tafelberg rijden we in 7 uur en 320 km naar Glenwilliam. Van Glenwilliam de volgende dag een monsterrit van 7,5 uur en maar liefst 710 km door een desolaat landschap met lange rechte wegen naar Upington. Upington is het frontportaal naar het Kgalagadi Frontier Park, een safaripark wat 3 landen beslaat en tegen de Khalahari woestijn aan ligt. We zijn hier voor onze 7de en afsluitende safari.

Na ingecheckt te hebben in ons guesthouse buiten het park (er was helaas geen plek meer in het park) gaan we met onze eigen auto op safari. Al aan het begin komen we grote groepen Wildebeesten en de nog niet eerder gezien hebbende Spitsbokken en Gemsen tegen. Als we al een tijdje rondrijden op de hobbelige onverharde weg maar door een geweldig licht begroeid woestijngebied met rood zand, zien we 3 wagens langs de weg stilstaan. We worden gewenkt door 1 van de chauffeurs en zien op zijn aanwijzing 3 Cheeta's liggen 100 meter verder onder een boom, ver weg maar toch geweldig om ze nog in het wild te mogen zien en ze zijn veel groter dan ik verwacht had. Op aanwijzing van andere safarigangers komen we een uur later aan bij een groep van 9 Zwartmaanleeuwen, de groep is inclusief welpjes en een imposant mannetje met hele zwarte manen. Tijdens het kijken (samen met nog 10 andere wagens) loopt er nog een Zwartrug Jakhals om onze auto.

Op de terugweg kan ik het niet laten om bij de ondergaande zon nog het pad in te slaan waar we de Cheeta's hebben gezien, nog even snel 10 km wegdouwen om aan te komen bij een helaas verlaten plek. Snel weer terug naar de uitgang, het park sluit om 18 uur en we komen om 18.15 aan bij een afgesloten hek, we proberen nog een ander uitgang maar ook deze zit stijf op slot. Karin en Tiek klimmen over het hek en vinden een groep mensen die al bezig waren om een zoektocht naar ons te organiseren, we komen gelukkig met de schrik vrij en zonder boetes. 's Avonds thuis komen we weer bij en kunnen terugkijken op een geweldige en bijzondere ervaring.

Vrijdag weer op weg naar het volgende overnachtingsplekje, Kuruman ligt 6,5 uur rijden en 420 km verderop waarover de helft op onverharde wegen. We zien onderweg nog het een en ander aan wild waaronder Gieren; Struisvogels; vosjes en een overstekende caracal. Het plaatsje waar we aankomen ligt op 1300 meter hoogte in de woestijn en is gebouwd rond een oase die het Oog heet. De bron is sereen maar het plaatsje is een chaos, zowel bebouwing, mensen en het verkeer. Het voelt niet prettig aan maar we vinden gelukkig in een buitenwijk in de Azaleastraat BenB Azalea waar we de enige gasten zijn.

Op zaterdag maken we nog een ruk van 540 km in 6 uur naar Johannesburg, waar we vermoeid aankomen in Ghandi guesthouse waar we eerder verbleven. Onze laatste verblijfplek. We hebben ruim 5600 km afgelegd in dit prachtige land, heel divers in landschap en mensen. Zondag inpakken, auto uitruimen en voetbal kijken. We verblijven nu met een tweeslachtig gevoel, fijn dat we weer naar huis gaan en weer bij jullie mogen zijn maar ook jammer dat de reis tot een einde komt! Morgen (maandag 30 juni) rijden we het laatste stuk naar de luchthaven waar we de auto inleveren. Om 21 uur vertrekt onze vlucht naar Londen waar we dinsdagmorgen aankomen, dan het laatste stukje naar Gouda.

We hebben veel meegemaakt en de jongens het afgelopen jaar zien groeien, zowel lichamelijk als geestelijk. Het is niet altijd makkelijk geweest, zeker niet omdat ze het ene moment heel volwassen zijn en het andere moment ongelofelijke kleuters!

Nog enige globale statistieken:
Precies 11 maanden gereisd
4 Continenten bezocht en 22 landen
Door 3 landen gereisd, zonder ze te bezoeken (Us, Belize en Honduras)
18 Reisverslagen geschreven
Ruim 12.000 foto's genomen
1,5 keer de omtrek van de aarde afgelegd per vliegtuig
Ruim 35.000 km afgelegd per bus
Bijna 14.000 km afgelegd per (huur) auto en taxi
Zeker 2000 km over het water
Afstand te voet: veel!
Meer dan 100 hotelkamers gezien
27 dagen gekampeerd

Ontelbaar veel steden en dorpen gezien
Evenals landschappen en culturen
Meer dieren in het wild gezien dan welke dierentuin ook in zijn collectie heeft

Het regelmatig moeilijk hebben gehad met situaties!
Maar zeker ook met elkaar!

Maar toch, is deze ervaring Wonderschoon en Onbetaalbaar!

We zijn inmiddels weer behoorlijk met thuis bezig en kijken er ook naar uit om terug te komen. We hebben jullie zeker gemist!
Kaas, kroket en een frikadel speciaal staan overigens ook op het verlanglijstje. We vliegen de 30ste vanuit Johannesburg naar Londen, dinsdagmorgen de 1 ste komen we om 10.40 uur aan op Schiphol met vlucht BA 430 (British Airways) uit Londen.

Tot gauw!!

Liefs,
Namens KEBT, Erik

Slotwoord Boaz
Ik heb heel erg genoten van deze wereld reis.
Mijn hoogte punt was misschien wel Galapagos door de mooie duiken die we hebben gemaakt.
Ik ben heel blij dat we deze wereldreis hebben gemaakt door alle dieren die ik heb gezien en plaatsen bezocht heb.
Ik denk dat ik meer heb geleerd van deze wereldreis dan een jaar school.

Slotwoord Tikal
Ik vond de wereld reis super leuk. Mijn hoogtepunt was Afrika. Omdat ik hier super veel dieren heb gezien. Het minst leuk vond ik patagonië, omdat het daar niet normaal koud was.

Also my last and final contribution.

Erik's first dive was great although he had to wake up early, he saw dolphins and whale on his way and shark and turtle while diving. Our dive was a bit disappointing. There was a couple chasing fish on eachother, they were exited but it seems they were all over the place. I had ear problems and with an unexpected current it was anoying. Boaz got a headache and Tikal got cold. They not totaly comfortable yet and we do not expect them to dive in Holland. Maybe wait 3 years and go for the Red sea!

We watched the soccer/football match on a big screen. But it was strange just the four of us sitting there. Next day we had a long drive to the foot of Sani pass where we made a reservation in a 4p dorm at Sani Lodge. In every country you have to figure out what lodge, b&b, guesthouse, hostel etcetera means in price and service level. Our dorm was ensuite with another dorm and theirs ensuite with the bathroom. This means we had to cross each others room, but it was ok because we had quiet neighbours. We had a nice varied meal in their restaurant. Other visitors from Pretoria share some very nice wine, give us some advice on which wineries to visit and even invite us to visit them.

Next day we went on a 4x4 tour (defender) because the road is bad and you are not allowed with 2wd to cross the border. We have a very nice guide Matthew and 2 other visitors. We drive up and Matthew explains a lot (he just has to talk) on the landscape but also on the situation of Lesotho. Lesotho is totally surrounded by SA, the lowest altitude is 1540m. The way of live of esothians is changing may be to rapidly because they planned to make a tar road. Now boys herd sheep from 13-17 year old, as payment they get their own herd. Very simple life cycle here. Along our drive up the wind becomes more forcefully. There are people doing an fundraising walk for cancer. They are all wrapped up, but are having problems to go up the pass.

It is a very arid landscape, hard to imagine that people live here. We visit a lesothian house. It is very small but everything is neatly organized against the round wall. We taste maize beer (not nice) and home made bread.
We visit the highest pub and have a drink and enjoy the views. After a long day with a lot of very interesting information and sceneries we return for another night in Sani lodge.

We continue our drive towards the coast and we end up in Chintsa! the last town on the wild coast, where we get 2 tents because they have no other availability beside 4 beds spread in the dorm. The views from our tent are beautiful and this is not camping this is glamping! They also have a very nice set meal, no wonder they are full.

We continue our journey on the Sunshine Coast and stop at Jeffrey's bay, famous for the super tubes. It is very nice to watch those surfers staying ahead of the breakdown of the wave. We stay opposite of Cristal cove where we have a complete 2 storey apartment. We decide to stay a second night and watch the soccer/football game here.

We continue our journey on the garden route famous for the densely vegetation as a contrast to the arid interior. We stay in Vic bay in a nice enough place but with not so much atmosphere. But they are building so it might improve. We visit the bay but again we have no luck in spotting dolphins or whales. In a town close by we have a nice meal.

We leave the Garden Route to join route 62 with nice rolling hills with a lot of sheep and ostriches. When we want to stop for the night the towns suddenly are not much to stay for, you wonder why Ashton is in the coasttocoast. Robertson is also not nice but worth a visit for the (port)wine. Finally we find a nice place in Worcester, we find a place with rooms and small houses. Since 2 rooms is more expensive we take the little house, like a rebuilt stable. It has an indoor Braai (BBQ), so we buy meat and wood and have a nice meal as well as a bit of warmth.

From here we visit KWV winery in Paarl and Fairview as well. Satisfied because of the tasting and information and with 2 bottles of wine we head to Cape Town. We decide to try the more remote Atlantic coast on the peninsula first. We find a very nice cottage (Indigo view) in Scarborough and although it is a but above our budget the warm welcome of our hosts and the surrounding makes us decide to stay. Humpback dolphins pass by to welcome us as well.
On our second day we only go for a little sightseeing and shopping without the boys. We decide to stay a 3rd night and get it a bit cheaper.

We try to find a Cheetah sanctuary in the neighbourhood, but we end up driving 100 km around/in Cape Town with little directions to where we are going and a very rough map. But we buy some clothes instead of some worn out. On our way back we remember having read about penguins, and 5 minutes later we are at Boulders beach where their colony is. They are an attraction and are closing already. On direction of the parking guard we head for the "free" penguins and yes there they are about 25 to see and we are really close to them.

When we leave we still have to visit the Tafelberg, Table mountain. We know it is going to cost us but Boaz and Tikal are having a free entrance because of a promotion that day. The floor inside the cable car turns, which gives a weird feeling and makes Tikal decide to sit in the non turning center on our way down. It is beautiful up there with stunning views. Of course it is touristic but it is also big enough to take your space.

We continue our drive first through the wineries visiting De Grendel and buying a bottle once more and further towards the Cederberg, there are roadworks along the way and everytime we have to wait 10 minutes. we stop in Glenwilliam for the night, where we eat our leftovers for dinner. The day after we have to drive a long stretch towards Upington where we visit Orange river cellars and find a B&B where the owner is willingly to reduce the rate. We have dinner at Spur, a family restaurant.

Upington lies along the Orange river and is the portal towards Kgalagadi Transfrontier Park. We actually had rain there in the dessert, very special according to our host. The road to the park is very good. When we arrive there is no availability except for camping within the park due to (too) early holidayers. But luckily we can stay 5 km outside. Most gravel roads are good enough for 2wd. After 5km we already see a lot of animals (wildebeest, gemsbok and spitsbok) at a waterhole. When we drive 10 km more we already got our first warning because the boys hang out of the car (oops). We see 2 cars on halt and they point out 3 Cheetahs, Cheetahs! Difficult to take a picture because of the distance, we really miss the stolen lens at these moments.

Between every 5-15 km there is a waterhole an animals in the surrounding. At a picknick spot with small museum we share our cheetahs and get directions for lions back. When we arrive we know we are on the right spot because of all the cars. We see 2 cubs, few women/young men and also one male with the black manes, black maned lions they are indeed. A blackback jackal passes by as well. On the way to the exit Erik decides he want to have another look at the cheetahs, but they are gone or invisible. It is 6pm time the park is closing when we leave the "cheetahs". When we arrive at the pre-exit the fence is locked and no one to be seen. We try another road, but locked fence is all we encounter. Tikal joins me and we climb the fence and run-walk-run to the exit gate. We told them we were to late and had no reception. They apologize! And were just about starting to look for us, registration system works.

Our order of sausage with fries is waiting for us in our room, but the extra bed is not. One reminder later our room is filled up. The day after we decide to take the roaring Khalahari route, it is gravel road for more than 200 km. While we head for Kuruman "the oasis", we see ostrich, gemsbok, vulture, fox and a caracal. But when we arrive we enter an unorganized and messy town, oasis for us. We find a b&b in the outskirts where we are the only customers and have diner at ....... Spurs.

In the morning on our way out we have a look at "the Eye" the natural spring complete with water lilies and gated. We head for Joburg, for Ghandi, where we stayed before. We have a whole day to unpack the car, pack our backpacks, clip our nails, use wifi, etcetera. And furthermore watch soccer/footbal and go for our final dinner. On Monday we will return our car and check in for our flight to London and Amsterdam the day after, where a short trip to Gouda awaits us.

It is a strange feeling that our journey is ending, but we are looking forward to be a part of live in Holland again. We will miss the diversity in landscapes, towns and people. We met so many new friends or people who would be if we lived somewhere else. We have visited (new) friends along our journey and know "when or where" we can count on them. We had so many people in NL or around the world following our travels, it does not matter how or how often, but we felt so lucky to be surrounded by those warm feelings of interest in our live.

Please feel free to visit us any time!
Lots of love,
Karin