via india naar VAE

Na het eiland met dezelfde nachttrein terug naar Kuala Lumpur als waar onze reis 6 maanden geleden mee was begonnen. Het was een soort thuiskomen maar eigenlijk ook weer niet, alles voelde vertrouwd maar er was toch al enige afstand ontstaan. De eerste paar dagen bij Mark en Amy in ons oude huis doorgebracht alwaar we aan de slag moesten met een verhuisbedrijf om alles in te pakken en klaar te maken voor verscheping naar Nederland. Na een aantal dagen verhuist naar Nicole om daar de rest van de tijd te logeren net zoals ruim 3 jaar geleden toen we net aankwamen. We hebben 2 1/2 week rond lopen rennen om allerlei zaken af te regelen zoals financieele zaken met onze oude werkgevers, de belastingdienst e.d. Een nieuw paspoort voor mij want na 2 jaar had ik geen ruimte meer voor visums en vervolgens afrondende gesprekken met direktieleden en afscheid van goede vrienden. Een prettige maar ook emotionele toer.

Zaterdag 22 oktober 's middags staat onze vlucht geboekt naar Bombay in India, onze verblijfsvergunning loopt op die dag ook af. Vrijdagavond met onze oude baas Robbert en Mark nog een avondje uit, Karin en de kinderen gingen halverwege de avond naar huis en de 'mannen' gingen nog evendoor. Om 4.30 uur in de morgen zit ik bij Mark in de auto om een stukje te toeren en nog wat na te kletsen. Een slecht verlichte wegversmalling onder een fly-over gaf een plotselinge wending aan onze fijne avond. De wegversmalling was afgezet met zware betonelementen met grijze kleur, een klein tikje tegen de wand zorgde dat we in een spin terechtkwamen die ons vervolgens met een harde klap weer tegen de wand smeet. Na nog een spin eindelijk tot stilstand. De wagen is een wrak, Mark ligt bewusteloos half uit de auto. Ik ben nog bij en niet gewond, had zeer zeker een engeltje op m'n schouder. Mark is er slechter aan toe, z'n been is op 2 plaatsen meervoudig gebroken en in z'n rechteronder arm zijn alle spieren, zenuwen en aderen finaal doorgesneden. Heb Mark tot bewustzijn gebracht om te zorgen dat hij niet in een shock terecht zou komen. Per ambulance naar het ziekenhuis alwaar hij om 9.30 uur de operatiekamer in ging voor een ruim 9 uur duurende operatie om te proberen z'n onderarm te redden. Kon op dat moment niks meer voor hem betekenen.

Toch maar op het vliegtuig gestapt naar Bombay, weinig keuze. Zou alleen terugvliegen als de situatie er niet goed zou uitzien. Uiteindeilijk vliegen zijn ouders in en blijkt hij na 2 zware operatiedagen weer redelijk gerepareerd te zijn. Gelukkig konden ze z'n arm redden en hoefde deze niet geamputeerd te worden. Mark is na 2 weken ziekenhuis nu weer thuis alwaar hij nog een aantal maanden zal moeten aansterken en revalideren. Ik ben er met 2 weken pijnlijk lichaam van de klap en emotionele verwerking goed vanaf gekomen.

India is een goede plek om te zijn als je een verwerkingsproces hebt, het is druk maar ook relaxed. We hebben na een aantal dagen in Bombay de trein genomen naar het zuiden. 30 Uur hobbelen naar Cuchin in Kerala. Vandaar een prachtige tocht per 'houseboat' gemaakt door dit watergebied met eilanden vol met palmen. Onze boot met slaapkamer en badkamer komt samen met 3 man personeel en bestaat uit een geheel bamboe opbouw op een houten schip. We hebben erg van de tocht en de overnachting genoten. Terug in Cuchin genoten van het zalige eten op de boulevard. De schepen uit zee lossen hier hun vangst, hier vlak achter is een soort vismarkt waar je zelf de verse waar koopt om dit vervolgens te laten bereiden door de aangelegen eettentjes. Verser kan het niet.

Van Kerala naar Goa, bekend om z'n mooie stranden. Na een treinreis van 15 uur aangekomen in Benaulim in een hotel waar ik 18 jaar geleden de eigenaar heb geholpen om de binnentuin van het hotel vorm te geven en aan te planten. Het hotel is veel veranderd en de tuin is zeer uitbundig, niet veel herkenbaars meer maar nog steeds een zalig plekje om te verblijven. Het kost Christie de eigenaar wat moeite om me te plaatsen maar weet na een aantal uur graafwerk weer met anekdotes te komen uit die tijd. Een aantal dagen hier gefietst en geluierd op het strand.

Vervolgens weer terug naar Bombay. Het plan was om zoveel mogelijk over land terug te reizen naar NL alwaar we rond 10 december terug willen zijn. Van India naar Pakistan door naar Iran, Turkije en dwars door de rest van Europa terug. Helaas is het reizen in Pakistan nu door de aardbeving een moeilijk verhaal dus hebben we besloten om naar Dubai (Verenigde Arabische Emiraten) te vliegen. We verblijven hier bij Sandra, Vincent en hun dochters Elise en Margit die hier net een maand wonen na hun vertrek uit Kuala Lumpur. De tuin was nog niet echt ingericht dus daar hebben we ook maar gelijk werk van gemaakt.

Na een leuke tijd bij onze vrienden en een aantal prettige ontmoetingen met oud collega's gaan we morgen per vliegtuig naar Shiraz in Iran. We krijgen een visum voor een week dus dit word weer stevig reizen voordat we het oosten van Turkije binnenkomen. Karin zal gesluierd moeten reizen en 3 meter achter me moeten lopen in het openbaar (ha ha). In Iran zullen we waarschijnlijk moeilijk bereikbaar zijn, we laten wel weer wat van ons horen als we in Turkije zijn.

Veel liefs en groetjes,
Erik, Karin, Boaz en Tikal