vietnam
Door: erik
Blijf op de hoogte en volg familie
16 September 2005 | Cambodja, Phnom-Penh
Hoi allemaal,
Hier weer eens een berichtje van ons, na 6 weken. De reis uit China naar Vietnam was lang en zwaar maar eindigde gelukkig in het gastvrije Hanoi. Hanoi is de hoofdstad van Vietnam, een bruisende stad met een gekkenhuis aan verkeer. We waren de volgende dag net weer een beetje tot rust gekomen en hadden een 2 daagse tour per boot naar Halong Bay geregeld toen het vervelende bericht binnen kwam dat Willem Jan Merkies (de vriend van Claire - moeder van Karin) op sterven lag. WJ leed al langere tijd aan kanker en het bericht was dat hij omstreeks het weekend zou overlijden. Na enige uren spoedberaad met ons gezin werd besloten dat alleen Karin terug zou vliegen naar Nederland om de laatste uren bij WJ, Claire en familie te zijn. Ik had het er erg moeilijk mee omdat ik WJ inmiddels ook al ruim 20 jaar kende en hij een dierbare vriend was.
Op 5 augustus vloog Karin terug en zou ik met de mannetjes verder reizen. De volgende dag vroeg uit de veren en met de bus naar Halong Bay om daar aantemonsteren op een houten boot met slaapcabines. Samen met nog 12 andere buitenlanders hebben we 2 mooie dagen beleeft aan boord, varend door een landschap met krijtbergen. Na terugkomst in Hanoi een dagje rust gehouden en met de trein verder langs de kust afgedaald naar het zuiden naar Hue. Hier 2 dagen lang regen gehad maar dat mocht de pret niet drukken want we hadden een slaapkamer zo groot als een balzaal met 4 bedden waar we dus ook gewoon konden voetballen. 1 dag doorgebracht in een georganiseerde tour langs alle tempels en tombes van koningen.
Per bus naar DaNang en direkt door naar HoiAn, een pittoresk stadje met vele oude gebouwen en een relaxed sfeertje. Hier hebben we een aantal dagen doorgebracht met wandelen, boottochtjes, een dagje naar een eiland om te snorkelen/duiken en lekker te eten. 16 augustus, de dag voor m'n verjaardag met de trein 12 uur doorgereisd naar Nha Thrang, Karin was inmiddels weer onderweg terug uit Nederland ondanks dat WJ (gelukkig) nog in leven was. Nha Thrang is een kustplaats ala Mallorca met een brede wandelboulevard naast het strand en een hoop drukte.
17 Augustus, ze zeggen altijd dat het leven begint bij 40. Nou mijn eerste dag van het leven begon met een zware bewolking in m'n hoofd, de drank was niet slecht maar het zal de hoeveelheid wel geweest zijn. Een bizarre dag want ik voelde me eigenlijk best wel alleen (de jongens vatten alles nog niet zo), Karin zou 's avonds om 8 uur in Nha Thrang arriveren. Om 7 uur 's avonds krijg ik van Inge een telefoontje dat het stervens proces bij WJ was ingezet, het werd daardoor nog een zeer emotionele dag. Om even voor 8 uur was Karin terug en vlak daarna belde Inge terug dat WJ waarschijnlijk op dat moment zou overlijden (dit bleek achteraf ook zo te zijn). We zullen je missen WJ!
Later op de avond moest er toch nog wel gegeten worden, immers het leven gaat door. Ik had bedacht om mezelf deze dag op kreeft te trakteren, echter ook dit mocht niet lukken, in een restaurant een kreeft besteld die niet goed bleek te zijn en ook de 2de daarna rook ook behoorlijk naar ammoniak. Zwaar gefrustreerd maar naar huis waar we gelukkig elkaar en drank hadden.
Enige dagen hier doorgebracht om bij te komen en wat te duiken. Daarna weer in een flink tempo door naar Dalat (een hillstation) en door naar het strand van MuiNe. Hier hadden we een bungalotje aan het strand waar we een week hebben geluierd, gezwommen en zandkastelen hebben bebouwd. Na 2 dagen in Ho Chi Minh stad (Saigon) doorgereisd naar de hoofdstad van Cambodia, Phnom Phen.
Inmiddels hier ook wat rondgereisd maar daarover meer de volgende keer. Veel liefs en groetjes van ons,
Erik, Karin, Boaz en Tikal
Hier weer eens een berichtje van ons, na 6 weken. De reis uit China naar Vietnam was lang en zwaar maar eindigde gelukkig in het gastvrije Hanoi. Hanoi is de hoofdstad van Vietnam, een bruisende stad met een gekkenhuis aan verkeer. We waren de volgende dag net weer een beetje tot rust gekomen en hadden een 2 daagse tour per boot naar Halong Bay geregeld toen het vervelende bericht binnen kwam dat Willem Jan Merkies (de vriend van Claire - moeder van Karin) op sterven lag. WJ leed al langere tijd aan kanker en het bericht was dat hij omstreeks het weekend zou overlijden. Na enige uren spoedberaad met ons gezin werd besloten dat alleen Karin terug zou vliegen naar Nederland om de laatste uren bij WJ, Claire en familie te zijn. Ik had het er erg moeilijk mee omdat ik WJ inmiddels ook al ruim 20 jaar kende en hij een dierbare vriend was.
Op 5 augustus vloog Karin terug en zou ik met de mannetjes verder reizen. De volgende dag vroeg uit de veren en met de bus naar Halong Bay om daar aantemonsteren op een houten boot met slaapcabines. Samen met nog 12 andere buitenlanders hebben we 2 mooie dagen beleeft aan boord, varend door een landschap met krijtbergen. Na terugkomst in Hanoi een dagje rust gehouden en met de trein verder langs de kust afgedaald naar het zuiden naar Hue. Hier 2 dagen lang regen gehad maar dat mocht de pret niet drukken want we hadden een slaapkamer zo groot als een balzaal met 4 bedden waar we dus ook gewoon konden voetballen. 1 dag doorgebracht in een georganiseerde tour langs alle tempels en tombes van koningen.
Per bus naar DaNang en direkt door naar HoiAn, een pittoresk stadje met vele oude gebouwen en een relaxed sfeertje. Hier hebben we een aantal dagen doorgebracht met wandelen, boottochtjes, een dagje naar een eiland om te snorkelen/duiken en lekker te eten. 16 augustus, de dag voor m'n verjaardag met de trein 12 uur doorgereisd naar Nha Thrang, Karin was inmiddels weer onderweg terug uit Nederland ondanks dat WJ (gelukkig) nog in leven was. Nha Thrang is een kustplaats ala Mallorca met een brede wandelboulevard naast het strand en een hoop drukte.
17 Augustus, ze zeggen altijd dat het leven begint bij 40. Nou mijn eerste dag van het leven begon met een zware bewolking in m'n hoofd, de drank was niet slecht maar het zal de hoeveelheid wel geweest zijn. Een bizarre dag want ik voelde me eigenlijk best wel alleen (de jongens vatten alles nog niet zo), Karin zou 's avonds om 8 uur in Nha Thrang arriveren. Om 7 uur 's avonds krijg ik van Inge een telefoontje dat het stervens proces bij WJ was ingezet, het werd daardoor nog een zeer emotionele dag. Om even voor 8 uur was Karin terug en vlak daarna belde Inge terug dat WJ waarschijnlijk op dat moment zou overlijden (dit bleek achteraf ook zo te zijn). We zullen je missen WJ!
Later op de avond moest er toch nog wel gegeten worden, immers het leven gaat door. Ik had bedacht om mezelf deze dag op kreeft te trakteren, echter ook dit mocht niet lukken, in een restaurant een kreeft besteld die niet goed bleek te zijn en ook de 2de daarna rook ook behoorlijk naar ammoniak. Zwaar gefrustreerd maar naar huis waar we gelukkig elkaar en drank hadden.
Enige dagen hier doorgebracht om bij te komen en wat te duiken. Daarna weer in een flink tempo door naar Dalat (een hillstation) en door naar het strand van MuiNe. Hier hadden we een bungalotje aan het strand waar we een week hebben geluierd, gezwommen en zandkastelen hebben bebouwd. Na 2 dagen in Ho Chi Minh stad (Saigon) doorgereisd naar de hoofdstad van Cambodia, Phnom Phen.
Inmiddels hier ook wat rondgereisd maar daarover meer de volgende keer. Veel liefs en groetjes van ons,
Erik, Karin, Boaz en Tikal
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
